Powięź i jej plastyczność w zespołach bólowych

Powięź i jej plastyczność w przeciążeniowych zespołach bólowych

Powięź to tkanka łączna okalająca i utrzymująca całe ciało.

 

Powięź to pewnego rodzaju sieć otaczająca wszystkie układy. Począwszy od narządów wewnętrznych (np. osierdzie, opłucna, torebka Glissona), poprzez połączenia narządów, otoczki nerwów (nanerwie – otoczka nerwu, przynerwie – tkanka wypełniające okolice nerwu stabilizując jego podłoże), kończąc na aparacie ruchu (okostna – zewnętrzna warstwa przechodząca w ścięgna, mięśnie – namięsna

Następnie powieź przechodzi w bardziej zewnętrzne warstwy tj. powięź głeboka i powierzchowna, tworząc sieć otulającą, która napina poszczególne elementy.

Manipulacja powięzi jest skuteczna, gdy stopniowana jest jej intensywność, czas trwania i głębokość zależnie od pacjenta i typu tkanki.

  • Najczęściej w przypadku przeciążeniowego zespołu bólowego to właśnie powięź jest odpowiedzialna za powstałe dysfunkcje, ponieważ:
    tkanka mięśniowa gdy jest nadmiernie używana dochodzi do jej przerostu – hipertrofii, wzrostu, adaptacji do zwiększającego się obciążenia, np. dobrze ukierunkowany trening
  • tkanka chrzęstna lub kostna zawiera stosunkowo mało nocyceptorów – receptorów generujących ból, 
  • tkanka nerwowa tylko przenosi impulsy bólowe z innych tkanek, wyjątkiem może być tutaj kompresja (charakterystyczne drętwienie, np. gdy za długo przebywamy w jednej pozycji, założenie nogi na nogę lub niewygodna pozycja w leżeniu kiedy jedna ręka jest pod głową) lub rozciąganie traktu nerwu – napięcie całej otoczki nerwu, np. podczas rozciągania kończyn dolnych, 
  • tkanka naczyń krwionośnych nie generuje bólu, dopóki nie dochodzi do zmian w unaczynieniu bolesnego obszaru, przykład – neowaskularyzacja w przewlekłym zapaleniu ścięgna Achillesa prowadząca do osłabienia ww. ścięgna.

Powięź jest bardzo czuła jeśli chodzi o generowanie bólu. Przykładem może być nadmierne napięcie mięśni karku i szyi podczas złej postawy siedzącej w pracy, co wywoła wtórne napięcie mm. karku.

Reakcja powięzi na uraz:

  • Powtarzalne bodźce mechaniczne
  • Bodźce termincze i neruowegetatywne
  • Zaburzenia metaboliczne

Pierwotnie: stan zapapalny – naprawa – reorganizacja włókien kolagenowych – wygojenie

Wtórnie: powtórny stan zapalny – hiperplazja włokien kolagenowych – dysplazja włókien kolagenowych – densyfikacja włókien i substancji podstawowej (zgrubienia, np. „wdowi garb”; wyczuwalne wzmożone napięcie włokien mięśńiowych)).

Jak sobie z tym radzić?

Głównym celem będzie zwiększenie stopnia przesuwalności tkanek względem siebie. Dobrym rozwiązaniem będzie włączenie ćwiczeń rozciągających bazujących na napięciach mięśni z późniejszym ich rozciąganiem. Do tego typu zajęć zalicza się: stretching, joge, medytacje, ćwiczenia oddechowe oraz rozluźniające.

Jak leczymy?

Podczas rehabilitacji w gabinecie wykorzystujemy głównie techniki manualne. Bazują one na odpowiednio dobranych napięciach i ustawieniach ciała, aby zaktywizować bolesny obszar.

Dużą skutecznością charakteryzują się techniki:

  1. masażu głębokiego,
  2. pracy nad przełamywaniem bloków mięśniowych,
  3. odklejania zespołów mięśniowych,
  4. energizacji mięśniowej,
  5. terapii punktów spustowych,
  6. rozciągania powięziowego,
  7. kierowanego stretchingu (poizometryczna relaksacja mięśni),
  8. pinopresurę
  9. oraz bardziej inwazyjne – suche igłowanie.

Ból karku i góry pleców – poporzedni wpis

Kontakt

Wydrukuj