Staw ramienny ze względu na swoją budowę jest szczególnie narażony na urazy, skutkiem których będziemy mieli doczynienia z uszkodzeniem tkanek miękkich.
Staw ramienny – wprowadzenie cz. 1.
Kongruencja stawowa
W przeciwieństwie do stawu biodrowego, który jest bardzo mocno stabilizowany przez torebkę stawową i szereg silnych więzadeł, kongruencję, czyli odpowiednie zestawienie powierzchni stawowych w stawie ramiennym w głównej mierze zapewnia obudowa mięśniowa.
Można wyróżnić 2 typy mięśni stabilizujących ten staw. Są to stabilizatory poprzeczne tzw. stożek rotatorów: m. nadgrzebieniowy, m. podgrzebieniowy, m. podłopatkowy, m. obły mniejszy, oraz podłużne: m. naramienny, głowa długa i krótka m. dwugłowego ramienia, m. kruczo-ramienny, głowa długa m. trójgłowego ramienia, m. piersiowy większy.
Zrównoważona praca obu grup mięśniowych, z których każda ma inne zadanie, zapewnia prawidłową biomechanikę pracy stawu ramiennego oraz odpowiedni rytm ramienno-łopatkowy w podczas unoszenia ramienia.
Przyczyny przeciążeń i kontuzji
Do częstych kontuzji zaliczamy dysbalans mięśniowy ukazujący się poprzez osłabienie siły mm. stożka rotatorów oraz zbyt mocną aktywację m. naramiennego, który nadmiernie pociąga kość ramienną ku górze. Skutkiem czego, powoduje kompresję ścięgna m. nadgrzebieniowego przyczyniając się do powstania m. in. procesu zapalnego w obrębie tego ścięgna oraz zalążków konfliktu podbarkowego.
Do objawów możemy zaliczyć: osłabienie siły rotacji zewnętrznej, kłucie pod wyrostkiem barkowym, ból podczas unoszenia ramienia w zakresie 60-120 stopni, uczucie ocieplenia tego miejsca, jak również uczucie że w stawie jest mniej miejsca podczas ruchu.
Kierunek rehabilitacji
Drogą do zachowania poprawnego działania stawu będzie wzmocnienie grupy mięśni tworzących stożek rotatorów w ramach ćwiczeń prorehabilitacyjnych np. przy użyciu elastycznych taśm. Ćwiczenia stabilizujące wykonuje się najczęściej na początku każdej jednostki treningowej jako dopełnienie rozgrzewki.
Następnym krokiem w przypadku już przebytej kontuzji jest odbudowa ograniczonego zakresu ruchu i praca nad dynamiczną stabilizacją stawu ramiennego oraz łopatki. O tym będzie w następnym artykule.
